Współczynnik Giniego to stosowana w świecie miara rozkładu dochodów, w której za 100 przyjmuje się społeczeństwo skrajnych nierówności, a za 0 absolutne ich wyrównanie (alternatywnie stosuje się przedział od 0 do 1). W krajach europejskich współczynnik ten kształtuje się na ogół w granicach od 25 do 35 proc. Wedle tej miary większymi rozwarstwieniami charakteryzują się społeczeństwa niemal wszystkich krajów latynoamerykańskich, USA, południa Afryki i Chin.
W Polsce od 2004 roku (z wyjątkiem roku 2010) współczynnik Giniego systematycznie spada. W ostatnim roku spadek ten był dość znaczny – z 32,2 do 30,4 proc., w czym można dopatrywać się efektów programu 500+, który poprawił sytuację wielu najuboższych polskich rodzin. O znacznie mniejszym rozwarstwieniu społecznym można mówić w przypadku ludności miejskiej. W miastach współczynnik Giniego wyniósł w 2016 roku 28,8 proc., podczas gdy w 2004 roku wynosił on jeszcze 33,1 proc. W przypadku ludności wiejskiej współczynnik Giniego w ubiegłym roku także znacząco się obniżył – z 32,3 do 30,5 proc. Warto tu jednak zauważyć, że największe zróżnicowanie dochodów na wsi notowane było w roku 2013, kiedy współczynnik wynosił 35,2 proc.
Wyrównywanie dochodów następuje w Polsce w warunkach wyraźnej poprawy sytuacji materialnej wszystkich grup społeczno-ekonomicznych gospodarstw domowych. Gospodarstwa domowe osiągały w ubiegłym roku wyższe dochody i zwiększały swoje wydatki. Wzrosła nadwyżka dochodów nad wydatkami, co dało gospodarstwom domowym większe możliwości oszczędzania. Poziom przeciętnego miesięcznego dochodu rozporządzalnego na osobę w zaokrągleniu do 1 zł wyniósł w 2016 roku 1475 zł i był realnie aż o 7,0 proc. wyższy od dochodu z roku 2015 (w 2015 roku wzrost realny wyniósł 4,3 proc.).
>>> Więcej szczegółowych informacji GUS o sytuacji gospodarstw domowych w 2016 roku.
